^{translated from the Icelandic by Christopher Burawa}

This poem which is a part of my life
must live on as my life: Aragon’s sun
reaching down to me. Snow flurries melting
as they fall on the slopes of Moncayo.
An April day when everything seems alive.

The peal of bells soaks into the centuries-old shadows,
and colorful butterflies tumble in the breeze,
hover above me
and settle on my book,
which lies forgotten in my hands.

 

---

 

Verönd 

 

Þetta ljóð sem er hluti af ævi minni 
mun líða eins og hún. Sól Aragón 
hremmir mig. Snjóa leysir 
í hlíðum Moncayo. 
Apríldagur þegar allt verður lifandi. 
Bjöllur koma fljúgandi úr aldagömlu myrkri 
og marglitt fiðrildi birtist í þyrlulíki, 
hangir í loftinu fyrir ofan mig 
og hættir við að setjast á bókina 
sem er opin en óskrifuð 
í hendi minni.